opgeven is ook een optie

opgeven is ook een optie

Ik las laatst een artikel: opgeven is ook een optie. “Het is een levenskunst om je verlies te nemen en op te geven. Je moet weten wanneer je moet stoppen.” Het kwam binnen, bij mij. Want in mij lijkt het geen optie, dat opgeven.

Er is een periode geweest in mijn leven dat ik alles losliet. Ik stopte met verkrampt vasthouden, viel heel diep en gaf op. Toen kwam er een hele lange periode van balanceren op randjes. Toen ik eenmaal van de rand weg wilde vocht ik me het leven weer in. En nu lijk ik in de stand van het vechten een beetje door te slaan. Ik hou me krampachtig vast aan alles wat ik nu heb. Eigenlijk een soort verkramping 2.0. Het gaat me alleen nu wat beter af omdat ik van het staan aan de afgrond wel degelijk iets geleerd heb.

Maar echt fijn voelt het niet. Het vasthouden en verkrampen. Want ik weet eigenlijk niet wanneer opgeven een optie is. Wanneer kan ik mijn gevoel serieus nemen, kan ik loslaten en opgeven? Ik ben ontzettend bang, om dat te doen. Ik weet niet wat er dan komt. Dan staat het onbekende voor de deur en ik heb de herinnering aan mijn donkere periode waar ik echt had opgegeven.

Misschien kan opgeven ook op een andere manier. Een krachtige manier. Opgeven als keuze. Dan hoef ik niet bang te zijn voor een diepe val, dan is er nog controle. Ik weet denk ik niet wanneer ik moet stoppen. Ik ga door, omdat ik niet wil vallen. Ik begin steeds meer te denken dat als ik dat doe, dat niet stoppen, de val nog veel dieper is. Ik niet kan balanceren op de afgrond maar er gewoon kei hard in donder.

Ik wil hier graag een concreet voorbeeld van geven maar dan begeef ik me op het zo genoemde gladde ijs. Want de zaken waarin ik wel op zou willen geven op een goede manier zijn niet alleen van mij. Die hebben invloed op anderen. Dus zodra ik de moed heb gevonden om op te geven zal ik hier opnieuw over schrijven. Ik moet eerst even uitzoeken hoe dat precies moet….

4 gedachten over “opgeven is ook een optie

  1. Opgeven versus vasthouden, maar wat voor groot gebied zit daartussen! En juist dat gebied is waar we ons constant op bewegen! Wat ik dan altijd bij mezelf tegenkom is eigen kracht en regie. Kracht als antwoord op opgeven en regie als het gaat om loslaten. En ik weet het, het zijn ‘versleten termen’ maar ik voel ze nog altijd😀! En ik zie het ook in de wereld om me heen, al kost het soms moeite…..ook bij mij😢

    1. Ik ben heel benieuwd hoe je kracht ziet als antwoord op opgeven, hoe werkt dat dan voor jou? En hoe zie het gebied daartussen? Hou je niet altijd iets vast als je niet opgeeft?

  2. Wat mooi en eerlijk geschreven. En best herkenbaar. Ik heb zoiets nu met mijn vakantie. Ik mag nu ontspannen, loslaten, maar oh, wat is dat lastig. Bang om terug te vallen in iets ouds, waar je niet meer naar terug wilt. En dat gebeurt ook helemaal niet. Daar heb je genoeg voor geleerd en ontwikkeld. Soms helpt het om letterlijk even achterover te zitten, met je rug tegen de stoel en diep ademhalen, aanschouwen, voelen.

    1. Dank je wel! En een mooie reflectie wat betreft vakantie. Dat is denk ik ook heel herkenbaar voor veel mensen… Ik ga dat zeker doen, soms even achterover zitten!

Wees welkom om te reageren!