stellig gerust
Experience is the hardest kind of teacher. It gives you the test first and lesson afterward. – Oscar Wilde
Ik was stellig gerust, of ik wilde dat zijn, maar ik was er helemaal niet gerust op, ik kon mezelf niet geruststellen, de ander kon dat al helemaal niet. Het voelde als een wervelwind, om me heen, met aan mij de vraag in het midden te blijven staan, een bepaalde mate van rust te blijven voelen. Ik stond, maar delen van mij werden die wind ingetrokken, ik trok terug en werd daar soms stil van, want een deel van die wind bleef in mij door razen. Het was te complex om te overzien, de les achteraf, die zag ik niet, ik moest eerst de test doorstaan.
Als het moeilijk wordt, merk ik, gaan we geruststellen. Want hou het maar eens uit, dat het heel moeilijk is. Het klinkt allemaal zo simpel, om mij heen begrijp ik dat velen dit denken te doen. Ik vraag me af waarom ik dat dan zo anders ervaar, ik voel vooral dat de ander niet weet wat te zeggen en me gerust wil stellen. Doorbreken wil ik dan, breken door alles wat op me afkomt aan geruststelling, eindigen in de nabijheid van een ander, vastgehouden worden. Het hoeft niet beter te worden, ik weet niet wat beter precies is. Het verandert, zonder meer, het staat niet stil, beweegt, is in proces. Voor dat proces hoef je eigenlijk niet zoveel te doen, het kan niet stilstaan. Ook al is dat ogenschijnlijk wel zo.
De wervelwind heeft ervoor gezorgd dat ik er alles aan moest doen te blijven staan, er was weinig ruimte voor het peinzen, het overdenken. De test was in volle gang, de wind gaat nu een beetje liggen. Dan komt er misschien meer ruimte om de lessen te kunnen zien. Het deed me denken aan overweldiging, die ik wel ken, maar toch weer in een hele andere vorm. Dat is misschien wel wat ik te leren heb, dat het altijd blijft waaien, ik me minder mee moet laten sleuren. Of ik die les weer kan gebruiken in de test, ik heb geen idee. Stel me maar niet gerust, wees niet te stellig. We weten nou eenmaal niet van elkaar wat moeilijk betekent, hoe dat eruit ziet, dus hou het maar uit, met mij…
4 gedachten over “stellig gerust”
Prachtig deze Evelien!
Heb iemand een tijd terug de volgende quote zien gebruiken, volgens mij om woorden te geven aan Soort van hetzelfde ? “Life isn’t about waiting for the storm to pass, it’s about learning to dance in de rain”.
Wil ook ik toch iets geruststellends in zien…..hoe moeilijk is dansen
Of ik snap er toch niets van!
Herkenbaar en prachtig verwoord.
De storm doorstaan en daarin de ruimte gaan voelen. Schitterende beschrijving. Ook hoe daarbij de nabijheid van de ander kan helpen. Woorden zijn dan al gauw te veel. Voelen dat de ander zelf weet heeft van het doorstaan van de storm doet soms zo veel meer. Dank Evelien,