peinzend over mijn eigen herstel
Ik werd erop gewezen dat mijn blog misschien wat cryptisch is als je mij helemaal niet kent. Ik wil graag wat meer openheid geven over mijzelf. Als ik dat doe komen er meteen een heleboel dilemma’s naar voren waar ik de komende tijd graag over wil schrijven.
Ik ben al een paar dagen aan het nadenken over wat ik dan over mezelf wil vertellen. Dit is een hele zoektocht omdat ik zo graag “vrij” wil bloggen. Ik voel mezelf vaak gevangen in rollen, hokjes, ideeën, beelden en veronderstellingen. Zowel die van mezelf als die van anderen. Ik bemerk bij mezelf dat ik graag houvast wil hebben, me snel identificeer met een rol, een hokje, een idee, een beeld of een veronderstelling. En dat vind ik nou precies zo verstikkend. Want dan lijkt het alsof er geen ruimte meer is voor iets anders, ik kan niet meer anders zijn, ik zit vast.
Ook dit klinkt waarschijnlijk weer vrij cryptisch. Ik denk dat ten grondslag van al dit peinzen ligt dat ik altijd bezig ben met reflectie. Ik wil altijd graag weten hoe iets in elkaar zit, waarom iets gaat zoals het gaat, waarom iemand is wie die is. Ik wil weten wie ik zelf ben en waarom ik zo ben. Daar krijg ik niet zomaar antwoord op. Het is een doorlopend proces. Soms heel vermoeiend, soms heel verdiepend.
Die reflectie is er altijd al maar is sterker geworden op het moment dat ik echt de weg kwijt begon te raken in mijn leven. Ik begreep niet meer goed hoe mijn de wereld in elkaar zat, ik was de weg kwijt in mijn eigen binnenwereld en in de buitenwereld. Ik wist niet meer hoe ik dat leven dat van mij was moest leven en voelde ontzettend veel onzekerheid en angst. Ik ben hulp gaan zoeken, kwam niet op de goede plekken terecht en kreeg het gevoel dat ik gek was. Dat er iets helemaal mis was met mijn fundamentele gevoel dat de wereld niet zo maakbaar is als me werd voorgehouden. Dat heel goed mijn best doen niet betekende dat ik mijn leven makkelijk kon leven.
Die ervaring heeft me ook in contact gebracht met het begrip herstel. In mijn geval een veelomvattend proces, nog steeds gaande, waarin ik worstel met mijn eigen kwetsbaarheden. Die van hele donkere dagen, eenzame diepten en grote angsten….